Gamification of learning of favourable behaviour in a social context.
Wanneer je als persoon met autisme ergens tegenaan loopt, kun je bijvoorbeeld een boek gaan lezen, een cursus gaan doen of een therapeut zoeken. Of een spelletje doen op je mobiel!
Een spel is laagdrempelig. Je kunt het spelen wanneer je wilt.
Het zou fijn zijn als je sociale situaties rustig kunt onderzoeken. Als autist doorgrond je die niet meteen. En veel mensen met autisme zien niet meteen wat hun eigen gedrag bij een ander oproept.
Als het een goed spel is heb je volledig de regie in handen. Een spel kan onmiddelijke feedback geven, en wanneer je een beloningssysteem hebt met “tokens”, visuele “dingetjes” (bijvoorbeeld plusje, duimpje, etc.) is dit ook wel een soort “buzz”. Maar je bepaalt nog steeds zelf of en wanneer je speelt, en hoe je je gedraagt.
Een spel zou ook uitleg kunnen geven over waarom bepaalde dingen wel of niet werken, en ook of iedereen hetzelfde reageert op bepaald gedrag.
Omdat je in een spel zelf handelt en de gevolgen “ervaart”, is het eigenlijk ervaringsleren, al dan niet gecombineerd met uitleg en dus begrip. Een krachtige combinatie!